Nocny wyścig wraca do European Le Mans Series!

W czwartek, 22 września, Automobilklub Zachodni, czyli ACO ogłosiło kalendarz ELMS na sezon 2023. Jest on prawie kalką tegorocznego kalendarza serii z jednym, dużym wyjątkiem.

Jest nim debiut hiszpańskiego toru Aragon w kalendarzach serii ACO. Jednakże to nie jest koniec, ponieważ odbędzie tam się wyścig w warunkach nocnych. Wróci on do kalendarza ELMS po 2 latach przerwy.

Nie można jednak za bardzo wyprzedzać faktów, dlatego zapraszam was do artykułu, gdzie omówię kalendarz ELMS, opiszę tor Aragon i przypomnę historię nocnych wyścigów w europejskiej serii Le Mans.

Omówienie kalendarza

Kalendarz zawiera już klasycznie sześć 4-godzinnych rund. Przed samym rozpoczęciem sezonu, w dniach 19-20 kwietnia odbędą się oficjalne testy na torze Barcelona-Catalunya.

W dniach 21-23 kwietnia odbędzie się otwarcie sezonu ELMS na torze w Montmelo, co jest oczywiste. 4 Hours of Barcelona po raz drugi zainauguruje sezon European Le Mans Series. Pierwszy raz miało to miejsce w sezonie 2021. Tamten wyścig wspominamy miło, gdyż wygrało tam Team WRT z Robertem Kubicą na pokładzie.

5-7 maja to będzie weekend zarezerwowany dla 4 Hours of Imola. Wyścig, który wrócił do kalendarza ELMS w tym sezonie po 5 latach przerwy, zakotwicza się w nim na dobre. Dodatkowo wyścig ma być rozegrany w podobnej porze roku jak miało to miejsce w tym sezonie.

Ostatnim wyścigiem przed przed przerwą wakacyjną będzie 4 Hours of Le Castellet. Odbędzie się ono w weekend od 14 do 16 lipca.

Natomiast pierwszym wyścigiem, który się odbędzie po przerwie wakacyjnej, będzie pierwsze w historii 4 Hours of Aragon. Wyścig odbędzie się w sobotę wieczorem, dlatego nauczony doświadczeniem z poprzednich sezonów, obstawiam, że będzie to dwudniowy weekend. Najprawdopodobniej odbędzie się on w dniach 25-26 sierpnia.

Przedostatnim wyścigiem sezonu jak zwykle będzie 4 Hours of Spa. Weekend wyścigowy odbędzie się w dniach 22-24 września.

Sezon zakończy się już po raz siódmy z rzędu na Portimao. W dniach 20-22 października dokonają się ostateczne rozstrzygnięcia sezonu 2023 ELMS.

MotorLand Aragon

MotorLand Aragon to tor znajdujący się w miejscowości Alcaniz, w prowincji Tereul, w regionie autonomicznym Aragonia. Alcaniz jest położone na północnym wschodzie Hiszpanii pomiędzy Barceloną a Walencją.

Historia i użycie

Przechodząc do krótkiej historii tego toru, w grudniu 2005 roku zaczęto jego budowę. Otwarty został 6 września 2009 roku. Jego projektantem jest Hermann Tilke we współpracy z brytyjską firmą Foster and Partners. Konsultantem techniczno-sportowym był Pedro de la Rosa. W 2009 roku jako pierwsza zawitała tam Formuła Renault 3.5. Rok później zaczęto organizować tam motocyklowe Grand Prix Aragonii, które jest tam po dziś dzień. Kolejny rok później pojawiły Superbikes’y. W 2017 roku po raz ostatni odbył się tam wyścig World Series Formula V8 3.5. 3 lata później zawitało tam WTCR, które obecnie jest tam dalej organizowane. W przyszłym roku zadebiutuje tam omawianie tutaj European Le Mans Series jako pierwsza seria endurance.

Związki z endurance

Jednakże nie znaczy to, że tor ten nie ma związków z endurance, bo ma je wbrew pozorom bardzo duże. Dla wielu zespołów jest to jedno z ulubionych miejsc testów. W tym roku swoje Hypercary testowali tam BMW czy Peugeot.

W zeszłym roku 30-godzinny test wytrzymałościowy odbył tam Glickenhaus. Testowało tam także Alpine przed debiutem w najwyższej klasie w WEC. Przed erą Hypercar testowały tam auta klasy LMP1. Było to też miejsce testów opon Dunlopa do klasy LMP2, gdy ten dostarczał opony dla tej klasy. Testował tam Fernando Alonso przed startem w 24 Hours of Daytona 2018. Związków pomiędzy endurance i Aragon mógłbym wymieniać jeszcze sporo, więc nie jest to dla zespołów tor nowy.

Mapa i charakterystyka toru

Muszę zaznaczyć, że wrzucam mapę toru w wersji motocyklowej, gdyż ta wersja znajduje się we wszystkich onboardach LMP2, LMP3 i GTE, które obejrzałem. Tam nie ma też szykany 12-15, która jest zaznaczona na mapie. ACO będzie miało szerokie pole do manewru z wyborem wersji toru do ścigania się.

Sam tor w tej konfiguracji ma 5,078 km i 16 zakrętów.

Zaczynamy na prostej startowej i dojeżdżamy do zakrętu nr 1, gdzie kierowcy mocno dohamowują i w niego wchodzą.

Sekcje techniczne

Zakręty 2-4 są zakrętami przejeżdżanymi z otwartą przepustnicą, w których bardzo ważny będzie docisk auta i jego przyczepność. Zakręt nr. 2 jest długim zakrętem i po chwili przechodzi w 130-stopniową trójkę, która jest szybkim łukiem. Po króciutkiej prostej mamy bardzo podobną “czwórkę”, tylko że ona jest zakrętem w lewo, a nie w prawo.

Po wyjściu z zakrętu nr 4, trzeba natychmiastowo dohamować do zakrętu 5. Potem mamy długą “szóstkę” która przechodzi w wolny zakręt nr 7, gdzie kierowcy muszą użyć hamulca.

Po średniej długości prostej mamy zakręty 8-9, które są tymi najwolniejszymi na tym torze. “Ósemkę” pokonuje się na dwójcę i prowadzi ona w dół do “dziewiątki”, która jest pokonywana na pierwszym biegu i jest najwolniejszym zakrętem na torze, gdzie będzie liczyła się zwrotność auta. Dalej mamy lekki zjazd w dół i przejazd przez zakręt nr 10.

Długa prosta i szykana

Podjeżdżamy pod górę i jedziemy długą, łagodną jedenastką i w środku łuku mamy mocne dohamowanie do zakrętu nr. 12, który rozpoczyna szykanę. Do “trzynastki” trzeba lekko odpuścić gaz. Potem mamy bardzo krótki kawałek prostej. Dwa następne zakręty to są typowe szykanowne, 90-stopniowe zakręty, do których trzeba lekko dohamować.

Potem jest najdłuższa prosta na tym torze i na jej końcu kierowcy redukują do czwartego biegu, żeby przejechać szybki zakręt nr. 16, który jest nawrotem, i znaleźć się na prostej start/meta.

Onboardy

Na koniec tej części artykułu zostawiam Was aż z czterema onboardami z tego toru.

Nocne wyścigi w historii European Le Mans Series

W historii ELMS odbyły się trzy nocne wyścigi i każdy z nich odbył się na innym torze.

Petit Le Mans 2012

Pierwszym z tych wyścigów było… Petit Le Mans w sezonie 2012, który był pierwszym sezonem europejskiej serii Le Mans. Żeby zrozumieć, czemu w ogóle auta ELMS pojawiły się w USA na zakończenie sezonu, trzeba się zagłębić w historię sezonu 2012. Samo Petit Le Mans jest wyścigiem, który kończy się późnym wieczorem, co zaliczam do nocnych wyścigów, pomimo porannego startu.

Przechodząc do sezonu 2012 w ELMS, wyścig na torze Zolder, który miał być drugim wyścigiem tamtego sezonu, został odwołany ze względu na problemy ze stawką. Gdy podczas rzeczywistego, drugiego wyścigu na Donington Park, na starcie pojawiło się zaledwie 13 aut, ACO podjęło decyzję o odwołaniu dwóch ostatnich wyścigów sezonu w Brnie i na Portimao. W zamian ACO zaprosiło zespoły uczestniczące w ELMS do Petit Le Mans, oferując pomoc w transporcie i podwójne punkty do klasyfikacji końcowej sezonu.

Ostatecznie na podróż do Stanów zdecydowało się 6 załóg (4 z klasy LMP2 i 2 z klasy GTE Am). Wyścig wygrał mistrz klasy LMP2 z tamtego sezonu, czyli Thiriet by TDS Racing. W klasie GTE Am wygrał zespół IMSA Performance Matmut, czym zapewnił sobie mistrzostwo w tej klasie.

4 Hours of Barcelona 2019

Na kolejny wyścig w nocnych warunkach w ELMS fani musieli czekać 7 lat, bo aż do 2019 roku. Zorganizowano ten wyścig też na debiutującym w kalendarzu, hiszpańskim torze, tylko że to był popularny tor Catalunya. Wyścig odbył się porą wieczorową, gdyż runda odbywała się pod koniec lipca, co na południu Europy równa się upałom w dzień, które byłyby bardzo męczące dla fanów i zespołów, a szczególnie kierowców. Argumentowano to też uatrakcyjnieniem samych zawodów.

Wyścig ten został wygrany przez załogę G-Drive Racing #26 w składzei Rusinov-van Uitert-Vergne. W klasie LMP3 triumfował jedyny raz w tym sezonie nasz Inter Europol Competition, a dokładniej załoga #13 w składzie Martin Hippe i Nigel Moore. Rywalizację w klasie GTE wygrał zespół Luzich Racing #51 w składzie Pier Guidi-Nielsen-Lavergne.

Le Castellet 240

Ostatnim do tej pory wyścigiem nocnym w European Le Mans Series było Le Castellet 240 w sezonie 2020. Sytuacja związana z pandemią COVID-19 dotknęła każdego aspektu życia ludzkiego. Nie inaczej było w motorsporcie, który musiał robić różne zmiany kalendarza, żeby serie mogły dokończyć lub odbyć swoje sezony. Na początku sierpnia tamtego roku ACO podjęło decyzję o odwołaniu wyścigu w Barcelonie, który był zaplanowany na 29 sierpnia i zastąpienia go drugim w tamtym sezonie wyścigiem na francuskim torze Paul Ricard. Weekend był zapowiedziany w formie dwudniowej, co od razu sugerowało nocny wyścig.

Wyścig się odbył wieczorem 29 sierpnia i wygrał go United Autosports #22 w składzie Filipe Albuquerque i Phil Hanson. W klasie LMP3 zwycięstwo odniósł Realteam Racing #8 w składzie Esteban Garcia i David Droux. Klasa GTE to zwycięstwo Spirit or Race #55 w składzie Duncan Cameron, Matt Griffin i Aaron Scott.

To już wszystko w tym artykule! Teraz już znacie lub poznaliście dokładniej tor Aragon i historię nocnego ścigania w ELMS. Mam nadzieję, że przyszły sezon European Le Mans Series będzie tak samo ekscytujący jak ten sezon. Czekam też bardzo na nocny wyścig na Aragon, bo ten tor jest niesamowity w nocnych warunkach.

Source: European Le Mans Series