W Series – zapowiedź sezonu. Co warto wiedzieć?

Oprócz Formuły 1 w najbliższy weekend zobaczymy również pierwszą rundę W Series. Będzie to już 3 sezon tego cyklu.

Przy okazji weekendu Formuły 1 w Miami, zmagania rozpoczyna seria kobieca. Będzie to już 3 sezon tego cyklu. W tym roku do stawki dołączyło kilka nowych zawodniczek, dlatego warto zapoznać się z tym kto będzie rywalizować. Kalendarz w tym roku również jest bardziej rozbudowany niż w latach poprzednich.

Kierowcy

Ayla Agren, Norwegia

Niespełna 29-letnia Norweżka, która posiada również Szwedzkie obywatelstwo będzie zawodniczką rezerwową na wypadek niedyspozycji któreś z zawodniczek, bądź wymiany w razie słabych wyników. Jako nastolatka odniosła sukcesy w kartingu na poziomie Skandywii. W 2012 roku zadebiutowała w Formule 2000 i z 4 podiami skończyła sezon na 8 miejscu. Następne 2 lata jej kariery to starty w Formule 1600.

W 2013 roku zajęła 4.miejsca, a w 2014 z 3 zwycięstwami sięgnęła po mistrzostwo. W 2015 poleciała za ocean, aby startować w Amerykańskiej edycji Formuły 2000, ale nie odniosła tam zbytnich sukcesów i po 2017 roku musiała przerwać karierę. Dopiero w ubiegłym roku udało jej wrócić do ścigania dzięki awansowi do W Series, a także pojedynczym startom w samochodach sportowych. W W Series przejechała cały sezon, ale rzadko udawało jej się zdobyć punkty. Przypomnijmy, że zdobyła ich tylko 3 i zajęła 17 miejsce.

Teresa Babickova, Czechy

Dla naszej 19-letniej południowej sąsiadki będzie to debiut w single-seaterach. Dotychczas startowała tylko w kartingu, gdzie rzadko notowała dobre wyniki na zawodach rangi światowej. W 2016 roku zajęła 3 miejsce w wielkim finale Easykart w klasie Easy 100. Trzymamy kciuki, żeby w bolidzie pokazała już pełnie umiejętności.

Bianca Bustamante, Filipiny

17-latka ma na swoim koncie licznie sukcesy w Azjatyckim kartingu, zdobyła łącznie 9 tytułów mistrzowskich. Ponadto w jej rodzinnych Filipinach 3 razy z rzędu została wybrana kartingowcem roku (2018, 2019, 2020). Jesienią ubiegłego roku stawiała swoje pierwsze kroki w samochodzie jednomiejscowym, testując bolid F4. W marcu na testach W Seriach wypadła obiecująco, dzięki czemu trafiła od razu tutaj. Jest także członkiem akademii Ferrari.

Jamie Chadwick, Wielka Brytania

Myślę, że 2-krotnej mistrzyni tej serii nie trzeba nikomu przedstawiać, ale warto poznać drogę jaką przeszła przed powstaniem W Series. Jest siostrą 2 lata starszego od niej Oille Chadwicka (26 lat), który z powodzeniem startował w wyścigach GT. Jamie zaraziła się od niego pasją i w wieku 11 lat rozpoczęła starty w kartingu. W 2013 roku, mając 15 lat, rozpoczęła karierę w wyścigach samochodowych, jednak nie od bolidów, ale od samochodów GT. Po 2 latach spędzonych w juniorskich Mistrzostwach Ginetty, przeszła do Brytyjskiej edycji GT4.

Już w pierwszym sezonie wygrała 2 z 9 wyścigów i sięgnęła po tytuł mistrzowski. Następny rok nie był już tak udany, opuściła 3 wyścigi i zakończyła sezon ostatecznie na 15 miejscu. W 2017 roku zadebiutowała w single-seaterach w Brytyjskiej F4, zdobyła 1 podium, a w klasyfikacji zajęła 9 miejsce. Następny sezon był jeszcze lepszy, bo odniosła zwycięstwo, poza nim zdobyła jeszcze 1 podium, a zmagania zakończyła na 8 miejscu.

Zimą startowała w Azjatyckiej edycji Formuły 2000 i została jej mistrzem, pokonując takich zawodników jak m.in. obecny kierowca F2, Jack Doohan czy Max Defourny, który w 2016 FR 2.0 NEC był wicemistrzem, przegrywając jedynie z Lando Norrisem. W W Series staruje od początku jej istnienia, czyli od 2019 roku i jak na razie jest niepokonana. Zdobyła 2 tytuły mistrzowskie i wygrała 8 z 14 wyścigów jakie dotychczas się odbyły i tylko 2 razy była poza podium.

Chloe Chambers, Stany Zjednoczone

18-letnia Amerykanka, chińskiego pochodzenia Chloe Chambers. Od najmłodszy zamiłowana z kierownicą. Już w wieku 8 lat osiągała sukcesy w kartingu, zwyciężyła w wielu prestiżowych imprezach bądź stawała w nich na podium. 2021 rok spędziła w Amerykańskiej F4, udało się jej zdobyć tylko 1 punkt. Zaliczyła również 1 weekend w FRP Eastern Pro 4 Challenge zdobywając podium w jednym z 2 wyścigów.

Emely De Heus, Holandia

Ma 19 lat i pochodzi z Mijnsheerenland . W 2021 roku po latach w kartingu zadebiutowała w Hiszpańskiej F4, lecz nie zdobyła punktów.

Abbie Eaton, Wielka Brytania

30-latka w ostatnim momencie dołączyła do tegorocznej stawki. Jej kariera rozpoczęła się w wieku 15 lat od wyścigów samochodowych za kierownicą Citroena Saxo w pucharze, którego wygrała. W 2009 roku zdobyła mistrzostwo Dunlop Sport Maxx Cup – Class B za kierownicą Opla Corsy, który jak wiadomo w Wielkiej Brytanii nosi nazwę Vauxhall.

Następnym krokiem były starty w Pucharze Mazdy. W 2015 roku zaliczyła debiut w autach GT, a od następnego roku startowała w klasie GT4 mistrzostw Wielkiej Brytanii. W 2020 roku udało jej się dołączyć do W Series, co było jej pierwszą stycznością z single-seaterami. Niestety, jak pamiętamy, rywalizacja tamtego roku nie odbyła się z powodu pandemii koronawirusa. W 2021 roku zadebiutowała oficjalnie w tej serii i zgromadziła 19 punktów, co dało jej 13 miejsce na koniec.

Belen Garcia, Hiszpania

Niespełna 23-letnia Hiszpanka prezentowała przyzwoity poziom w hiszpańskim kartingu. W 2019 roku zadebiutowała w Hiszpańskiej F4 i odniosła 1 zwycięstwo. Reszta sezonu nie była już tak udana i zakończyła mistrzostwa dopiero na 21 miejscu. W 2020 roku z powodu pandemii koronawirusa, wróciła do kartingu i w wyścigach samochodowych zaliczyła tylko 1 weekend w hiszpańskich mistrzostwach GT. W 2021 roku dostała awans do W Series i prezentowała dobry poziom, chociaż nie brakowało pechowych sytuacji. Ostatecznie z 28 punktami zakończyła sezon na 10 miejscu.

Marta Garcia, Hiszpania

Wbrew pozorom, nie jest spokrewniona z zawodniczką powyżej. Urodziła się w 2000 roku co oznacza, że skończy 22 lata. Już mając 16 startowała w Hiszpańskiej F4 od 4 rundy, jednak jako zawodnik z dziką kartą (podobnie jak 11 innych) nie była klasyfikowana. Mimo tego, gdyby zrobić klasyfikacje tej grupy, to ukończyłaby sezon na 2 miejscu wśród tej dwunastki. W następnym roku nie było już takich kombinacji i wszyscy startowali etatowo.

Marta zakończyła sezon na 9 miejscu na 18 zawodników. Niestety wtedy jej kariera w single-seatarech została przerwana i musiała wrócić do kartingu. Utworzenie W Series uratowało jej karierę, przeszła przez eliminacje do 1 sezonu i w 2019 roku od razu była w ścisłej czołówce. Wygrała 1 wyścig, ogółem 2 razy stając na podium. Sezon zakończyła na bardzo dobrym 4 miejscu. 2021 nie był już taki udany, bo miała sporo awarii i ostatecznie zakończyła dopiero na 12 miejscu na koniec, chociaż udało się zdobyć 1 podium.

Jessica Hawkins, Wielka Brytania

27-latka pierwsze starty w single-seaterach zaliczyła w 2014 roku w Formule Ford. W 2015 roku startowała w Brytyjskiej F4 bez powodzenia, a mistrzem został wtedy 16-letni wówczas, Lando Norris. Jej największym sukcesem w wyścigach samochodowych jest wicemistrzostwo klasy Pro w zawodach mistrzostw mini cooperów w 2017 roku.

Kiedy wydawało się, że Hawkins skupi się już tylko na samochodach z dachem, 2019 rok odmienił jej karierę po tym jak przeszła eliminacje do W Series. Debiutancki sezon nie był najgorszy w jej wykonaniu, mimo że częściej gościła w 2 połowie stawki, to udało się kilka razy zapunktować i zająć 11 miejsce na koniec. 2021 rok był dla niej lepszy – wyścig na Zandvoort ukończyła nawet na 5 miejscu. Ostatecznie z 27 punktami ponownie zajęła 11 miejsce.

Emma Kimmilainen, Finlandia

Najstarsza i najbardziej doświadczona zawodniczka w stawce w lipcu skończy 33 lata. W wyścigach debiutowała w 2005 roku w Formule Ford, kończąc każdą kategorię w czołówce, w tym zdobywając wicemistrzostwo Finlandii. Rok później znowu zdobyła wicemistrzostwo, ale tym razem nie tylko w swoim kraju, lecz również w mistrzostwach Skandynawii. W 2007 roku startowała w wyścigach prototypów (Radical Cup Sweden) i ukończyła rok na 3 miejscu. Następnie wróciła do startów w bolidach i na bardzo dobrym poziomie rywalizowała najpierw w Niemczech (2008) a następnie w Wielkiej Brytanii (2009).

Po tym sezonie musiała przerwać karierę, ponieważ założyła rodzinę biorąc ślub w 2012 roku z Timo Liuskim. Rok później na świat przyszła jej córka. W 2014 roku powróciła do ścigania w Skandynawskiej edycji samochodów turystycznych. W 2019 roku przeszła przez eliminacje do W Series, od początku będąc jedną z faworytek. Jej debiut okazał się pechowy, a była wymieniana jako pretendentka do tytułu mistrzowskiego.

Niestety już na 1 okrążeniu wyścigu na Hockenheim, Kanadyjka Megan Gilkes popełniła błąd i spowodowała poważny wypadek, w którym ucierpiała Kimmilainen. Opuściła przez to 2 następne wyścigi. Po powrocie wygrała w Assen ale na walkę z Chadwick było już za późno. 2021 rok był już dużo bardziej udany, zajęła 3 miejsce na koniec za walczącymi do końca o mistrzostwo: Chadwick i Powell. Zdobyła 5 podiów i zwyciężyła na deszczowym Spa-Francorchamps.

Nerea Marti, Hiszpania

Jej ojciec jest właścicielem toru kartingowego, dzięki czemu zaraził ją pasją do motorsportu już w wieku 9 lat. Nerea ma obecnie 20 lat. W roku 2019, zaliczyła debiut w single-seaterach w Hiszpańskiej F4. Zdobyła tam jedno podium, a sezon zakończyła na 16 miejscu. W 2021 roku dołączyła do W Series i od razu zagościła w czołówce. Potrafiła regularnie zdobywać punkty i zająć 3 miejsce na Hungaroringu. Zgromadzone punkty w całym sezonie pozwoliły jej na zajęcie czwartego miejsce na sam koniec. Patrząc na jej młody wiek i fakt, że przed debiutem w W Series miała na koncie tylko sezon spędzony w single-seaterach, to można zakładać, że w tym roku będzie powalczy o zwycięstwa.

Sarah Moore, Wielka Brytania

Po startach w kartingu jej kariera wyścigowa rozpoczęła się tak samo jak w przypadku Jamie Chadwick, a więc od wyścigów GT. Aby tam zadebiutować musiała spełnić jeden warunek, przez który musiała czekać aż do ostatniej rundy sezonu. Było nim skończenie 14 lat, a ponieważ Sarah obchodzi urodziny 22 Października to w 2007 roku wystartowała tylko w tej jednej rundzie. Następny rok startów był już jej pierwszym pełnym sezonem, a w 2009 roku jej talent rozbłysnął. Wygrała 3 wyścigi z rzędu, później dodała do kolekcji kolejne dwa zwycięstwa, które pozwoliły jej zostać mistrzem klasy junior mając zaledwie 16 lat. Rok 2010 nie był już tak dobry w jej wykonaniu jak poprzedni. Sezon zakończyła na 7 miejscu i stanęła 3 razy na podium.

W 2011 roku zadebiutowała w single-seaterach w InterSteps Championship rywalizując m.in. z naszym rodakiem Patrykiem Szczerbińskim. W serii startowały 3 kobiety wraz z nią również Alice Powell, z którą teraz rywalizuje na szczycie W Series. Ukończyła sezon najwyżej z nich, bo na 6 miejscu z 14 zawodników. Rok później wróciła do startów w samochodach zamkniętych. Były to Brytyjskie Mistrzostwa samochodów produkcyjnych. Niestety po tym nastąpiła przerwa w karierze.

W roku 2014 roku wróciłą, jednak tylko do serii pucharowych. Następnie startowała w Endurance. Podobnie jak dla kilku innych zawodniczek, utworzenie W Series było zbawienne dla jej kariery. Udało jej się przejść eliminacje i w 2019 roku zaliczyła solidne występy w dwóch pierwszych wyścigach, finiszując na 5 miejscu, a sezon zakończyła na ósmej pozycji. Sezon 2021 rozpoczęła od podium, oprócz tego dwa razy zajęła 4 miejsce i z dorobkiem 56 punktów skończyła sezon na bardzo dobrym 5 miejscu. Sarah Moore to zawodniczka z wielkim potencjałem i w tym roku może walczyć o najwyższe cele.

Juju Noda, Japonia

Najmłodsza zawodniczka w historii W Series. Zaledwie 16-letnia Juju Noda to córka byłego kierowcy F1, Hidekiego Nody. Od najmłodszych lat zarażona pasją do ścigania, zadebiutowała w kartingu mając 9 lat. W 2019 roku zadebiutowała w 1 rundzie serii Lucas Oil Winter. Poradziła sobie tam całkiem dobrze. W 2020 roku rozpoczęła starty w Duńskiej F4. Odniosła tam 1 zwycięstwo oraz cztery razy meldowała się na podium. To pozwoliło jej na zajęcie 6 miejsca na koniec sezonu. Rok później odniosła tam 2 zwycięstwa i 8 razy stanęła na podium, jednak tym razem przy dłuższym kalendarzu. Sezon zakończyła na 7 miejscu. Myślę, że warto śledzić karierę tej zawodniczki ze względu na młody wiek i postępy jakie dotychczas zrobiła.

Alice Powell, Wielka Brytania

Naukę jazdy na gokartach rozpoczęła już w wieku 6 lat, starty 2 lata później. Podczas kariery kartingowej była uważana za przyszłą gwiazdę i udało jej się wejść do elity brytyjskich zawodników. Starty w wyścigach samochodowych rozpoczęła tak samo jak jej rodaczki: Sarah Moore i Jamie Chadwick, a więc od startów w GT sponsorowanych przez Ginette. Podobnie jak Moore, zadebiutowała tam w wieku 14 lat. Sarah jak i Alice są rówieśniczkami, ale na korzyść tej drugiej działa to, że obchodzi urodziny 26 Stycznia i dzięki temu cały sezon 2007 mogła spędzić w tej serii. Prezentowała równy poziom, ale dużo lepiej poradziła sobie w edycji zimowej.

W 2008 roku zajęła 9 miejsce, po czym na 2009 rok przeniosła się do single-seaterów i rozpoczęła starty w Brytyjskiej Formule Renault. Zajęła tam 18 miejsce na 33 zawodników, ale warto zwrócić uwagę, że tuż za nią w klasyfikacji uplasował się o ponad 2 lata starszy Nick Yelloly, w przeszłości czołowy kierowca Wsbr FR 3.5. Z jego usług podczas testów czasami korzystał zespół Force India, a następnie Racing Point. W 2010 roku wystartowała w Brytyjskiej Formule Renault i zdobyła tytuł mistrzowski co jest ogromnym sukcesem. Dzięki temu awansowała na wyższy szczebel tej kategorii, czyli 2.0 gdzie notowała solidne wyniki.

W 2012 roku zadebiutowała w GP3, zdobyła tam zaledwie jeden punkt. Rok później wróciła tam tylko na 1 weekend. W 2014 roku zdobyła tytuł mistrzowski azjatyckiej Formuły Renault. Niestety w 2016 roku musiała przerwać karierę z racji braku możliwości dalszego rozwoju. Jest kolejną zawodniczką, której W Series uratowało karierę. Przeszła do historii jako zdobywca Pole Position do pierwszego wyścigu w historii w 2019 roku, zwycięstwo odniosła dopiero na koniec sezonu na Brands Hatch i zajęła 3 miejsce na koniec. W 2021 roku roku wygrała 3 z 8 wyścigów i jak pamiętamy do ostatniego wyścigu walczyła z Jamie Chadwick o mistrzostwo.

Abbi Pulling, Wielka Brytania

W wieku 9 lat zadebiutowała w kartingu. Odniosła tam znaczące sukcesy w latach 2017-2018. W 2018 roku zaliczyła również debiut w wyścigach samochodowych, podobnie jak jej trzy wyżej wymienione rodaczki, debiutowała w Ginetta Junior Racing, miała wtedy wówczas 15 lat. W 2020 roku startowała w Brytyjskiej Formule 4 i zajęła tam bardzo dobre 6 miejsce zdobywając cztery podia. Zaliczyła również 2 starty w Formule Renault w zespole Fernando Alonso.

W 2021 roku kontynuowała starty w Brytyjskiej F4, a także została rezerwową zawodniczką w W Series. Rywalizowała wtedy z naszym rodakiem Romanem Bilińskim, który awansował w trakcie sezonu do F3, udział Pulling, która dodajmy radziła sobie lepiej do tamtego momentu zdobyła 3 podia i również jej sezon został przerwany z powodu awansu. Zadebiutowała w W Series podczas rundy w Zandvoort i pozostała już do końca roku. Można powiedzieć, że weszła z przytupem, zajęła 7 miejsce natomiast w następnych wyścigach, czyli podczas finału sezonu w USA, spisała się rewelacyjnie zajmując czwarte i drugie miejsce. Warto wspomnieć, że jest członkiem akademii rozwojowej Alpine.

Bruna Tomaselli, Brazylia

Jedyna zawodniczka w stawce, której kariera nie rozpoczęła się od kartingu, co jest rzadkością wśród obecnych kierowców wyścigowych. Urodzona w 1997 roku Tomaselli rozpoczęła karierę w wieku 16 lat od startów w Formule Junior Brasil od razu będąc w czołówce. W debiutanckim sezonie zdobyła Pole Position i raz stanęła na podium kończąc sezon na 7 miejscu. W 2014 roku mając już większe doświadczenie pokazała się z rewelacyjnej strony. Odniosła zwycięstwa i stanęła na podium w 12 z 16 wyścigów. To pozwoliło jej zająć 4 miejsce w klasyfikacji końcowej. Następnym krokiem były starty w południowoamerykańskiej edycji F4. O ile nie udało jej się wygrać to pozycje końcowe w 2 sezonach startów były takie same jak w Formule Junior, czyli 7 a następnie 4 miejsce.

Pod koniec 2016 roku pierwszy raz opuściła swój kontynent, aby zadebiutować w zimowej edycji Azjatyckiej edycji Formuły 2000. Co ciekawe, w serii tej wystąpiły również takie gwiazdy jak: Juri Vips, Dan Ticktum, Mick Schumacher czy gościnnie Narain Karthikeyan. Ciekawostką jest również, że uczestniczył w niej wtedy kuzyn słynnego Pastora Maldonado, Manuel. Wracając do Bruny Tomaselli, po debiucie w 1 rundzie w 2017 roku wybrała starty w edycji Amerykańskiej, jednak nie odniosła tam sukcesów. W 2018 roku zajęła 5 miejsce w południowoamerykańskiej Formule Academy.

W 2020 roku podczas pandemii poszła w kierunku wyścigów długodystansowych biorąc udział w Mistrzostwach swojego kraju. Brazylia była jednak jednym z krajów, w których koronawirus szalał najbardziej, zostawiając spore żniwo ofiar śmiertelnych. Udało się rozegrać tylko 5 wyścigów, z czego Tomaselli wygrała 2 i sezon zakończyła na czwartej pozycji. W 2021 roku udało jej się awansować do W Series. Pokładane w niej nadzieje były spore, jednak udało się zapunktować tylko w dwóch wyścigach, co ostatecznie dało jej 15 miejsce w klasyfikacji końcowej.

Beitske Visser, Holandia

W 2007 roku zadebiutowała w kartingu. W 2011 roku mając 16 lat zaliczyła debiut w GT-Super Car Challenge. Rok później rozpoczęła starty w single-seaterach, a konkretnie w przedsionku Niemieckiej Formuły 3, czyli ADAC Formule Masters (od 2015 roku Niemiecka Formuła 4). Zajęła tam 8 miejsce, biorąc udział w 6 z 8 rund i odnosząc dwa zwycięstwa. Warto dodać, że 9 miejsce zajął słynny kierowca F2 Roy Nissany, który wystartował w każdej rundzie. Przy okazji wspomnę, że startował tam także nasz rodak, Kuba Dalewski, którego pewnie mało kto kojarzy. Wziął udział w pierwszych 5 rundach. Zwyciężył jeden raz i zajął 12 miejsce w klasyfikacji końcowej. Wracając do Beitske Visser. Rok później, ponownie zajęła 8 miejsce i wygrała jeden wyścig.

W latach 2014-2015 startowała w prestiżowej serii, Formule Renault 3.5. Zaliczyła również pojedyncze rundy w GP3. W 2016 roku pozostała Formule 3.5 (jej prestiż spadł po zakończeniu przez Renault patronatu nad nią i zmianie nazwy na V8). Visser jednak zaliczyła lepszy rok niż dwa poprzednie kończąc na 13 miejscu. Mając już 21 lat nie widziała dla siebie dalszej drogi w single-seaterach, więc wybrała kategorie GT. Notowała tam solidne wyniki odnosząc pojedyncze zwycięstwa.

W 2019 roku z powodzeniem przebrnęła eliminacje do W Series. Od razu pokazała swój wielki talent zwyciężając w drugim wyścigu sezonu na Zolder. Ogółem przez cały cykl nie wypadła z top4. Oprócz jednego zwycięstwa, zajęła dwa razy 2 miejsce, raz trzecie i dwa razy 4-te. Do samego końca walczyła o tytuł mistrzowski. Przegrała go jednak ostatecznie o zaledwie 10 punktów z fenomenalną Jamie Chadwick. Wydawało się, że w 2021 roku wicemistrzyni znowu będzie walczyć o najwyższe cele, jednak poprzedni rok okazał się dla niej dużo gorszy. Trzy razy zajęła 5 miejsce i raz 6-te, a w Belgii zaliczyła poważną kraksę na mokrym torze przez co nie wystartowała w wyścigu.

Fabienne Wohlwend, Liechtenstein

Urodzona w 1997 roku Wohlwend starty w kartingu rozpoczęła mając niespełna 10 lat. W 2008 roku zdobyła Mistrzostwo Luksemburga. W 2016 roku zadebiutowała w single-seaterach we Włoskiej F4, ale nie udało się jej zdobyć punktów. Postanowiła pójść w kierunku samochodów sportowych i wystartować w Audi TT Cup, a także w Ferrari Challenge. W tym drugim w 2017 roku wygrała 1 wyścig i zajęła 6 miejsce w klasyfikacji końcowej swojej kategorii (Copa Shell). Na 2018 rok przeniosła się do Trofeo Pirelli (Pro-Am) i mając już doświadczenie za kierownicą Ferrari radziła sobie rewelacyjnie wygrywając trzy razy i zdobywając wicemistrzostwo.

W 2019 roku udało jej się przejść przez eliminacje do W Series i od początku sezonu była w czołówce. Podczas 3 rundy na Misano wywalczyła Pole Position zajmując w wyścigu 3 miejsce. Sezon ukończyła na 6 miejscu z dorobkiem 51 punktów. W 2020 roku z powodu pandemii koronawirusa sezon W Series nie odbył się więc Wohlwend postanowiła ponownie wystartować w Trofeo Pirelli (Pro). Ponownie wywalczyła wicemistrzostwo z jedną wygraną. W 2021 roku w W Series zdobyła podium na inaugurację sezonu. Ostatecznie zdobyła 42 punkty i ponownie zajęła 6 miejsce.

Składy zespołów

Racing X

Academy

Quantfury

Scuderia W

Sirin Racing

Puma

Jenner Racing

Click2Drive Bristol Street Motors Racing W Series Team

CortDAO

Kalendarz

Rundy W Series w porównaniu do zeszłego sezonu nie zmieniły się i w tym roku nadal będziemy oglądać osiem wyścigów. Ściganie rozpoczniemy na torze Miami International Autodrome w Stanach Zjednoczonyh, który debiutuje w serii. Pierwszy raz w tym roku W Series odwiedzi Azję, a dokładnie tor Suzuka mieszczący się w Japonii. Ponadto, będą jeszcze trzy nowe rundy w kalendarzu, którymi będą: Hiszpania, Francja i Meksyk. Sezon zakończymy wyścigiem w Meksyku odbywającym się w dniach 28-30 października.

Runda	Miejsce	Data
1.	Miami, USA	6-8 maj
2.	Miami, USA	6-8 maj
3.	Barcelona, Hiszpania	20-22 maj
4.	Silverstone, Wielka Brytania	1-3 lipiec
5.	Le Castellet, Francja	22-24 lipiec
6.	Budapest, Węgry	29-31 lipiec
7.	Suzuka, Japonia	7-9 październik
8.	Austin, USA	21-23 październik
9.	Mexico City, Meksyk	28-30 październik
10.	Mexico City, Meksyk	28-30 październik

Gdzie oglądać?

W Polsce prawa do transmisji posiada jedynie Viaplay, który od przyszłego roku będzie transmitować również F1.

^{Photo: W Series/Twitter}